یه روز سوارتاکسی شدم که برم فرودگاه درحین حرکت ناگهان یه ماشین درست جلوی ما از پارک اومد بیرون. راننده تاکسی هم محکم زد رو ترمز و دقیقا به فاصله چندسانتیمتری از اون ماشین ایستاد. راننده مقصر، ناگهان سرشو برگردوند طرف راننده تاکسی وشروع به داد و فریاد کرد. اما راننده تاکسی فقط لبخند زد وبرای اون شخص دست تکون دادوبه راهش ادامه داد. توی راه به راننده تاکسی گفتم: شما که مقصر نبودید و امکان داشت ماشینتون هم آسیب شدید ببینه و ما هم راهی بیمارستان بشیم. چرا بهش هیچی نگفتید؟ اینجا بود که راننده تاکسی درسی به من آموخت که تا آخر عمر فراموش نمیکنم. گفت: قانون کامیون حمل زباله. گفتم: یعنی چی؟ و توضیح داد: این افراد مانند کامیون حمل زباله هستن. اونا از درون لبریز از آشغالهایی مثل؛ ناکامی،خشم، عصبانیت، نفرت و... هستند. وقتی این آشغالها دراعماق وجودشان تلنبار میشه یه جایی برای تخلیه احتیاج دارن و گاهی اوقات روی شما خالی میکنند. شما به خودتان نگیرید، فقط لبخندبزنید، دست تکان دهید، برایشان آرزوی خیرکنید.

و ادامه داد:
حرف آخر اینکه آدمهای باهوش اجازه نمیدهند که کامیونهای حمل زباله، روزشان را خراب کنند.

چه اتفاقی می افتد اگر ما ماشین راهنگامی که ترمز دستی آن کشیده است،برانیم؟آیا این کار عاقلانه است؟چه اتفاقی برای ماشین خواهد افتاد؟مطمئنا ماشین  نمی تواند با سرعت حرکت کند،زیرا ترمز دستی مانع ازاین امر می شود.ممکن است ماشین داغ کند یا دچار نقص فنی شود.دراین حال دوراه وجود دارد،می توان برسرعت ماشین افزود و درنتیجه انتظار آسیب جدی راداشت یا این که ترمز دستی راآزاد کرد وبرسرعت ماشین افزود.این مثال درست شبیه مسائل زندگی است،زیرا در مسیر زندگی ماباترمزهای عاطفی خود مواجه هستیم.این ترمزها شامل عواملی هستند که مانع موفقیت ها ی ما می شوند.برای آزاد کردن ترمزهای عاطفی باید نگرش های مثبت ایجاد کرد،خودپنداری بالا-داشت ومسئولیت را پذیرفت.

دلایل شکست(چرا کامل پیشرفت نمی کنیم)

زندگی مانند یک دوچرخه ی چند سرعته می باشد.بسیاری از ما دنده ها را برای سرعت داریم اما نمی توانیم از آن ها استفاده کنیم.                    (چارلز شولتز)