ما احتیاج داریم مسئولیت اعمال و رفتارمان را قبول کنیم و خودمان را از پوزش و معذرت بر کنار سازیم.مثل دانش آموزی نباشید که به خاطر دوست نداشتن معلم یا موضوع مورد مطالعه مردود می شود.چه کسی به این دلیل بیشتر صدمه می بیند؟ما مجبوریم مسئولیت پذیر باشیم.از سرزنش دیگران جلوگیری کنیم و تنها در این صورت است که کیفیت و بهره وری از زندگی بیشتر می شود.

امتیازات و مزیت ها نمی توانند از تعهدات ما بیشتر باشند.حمایت از حقوقمان نمی تواند بیش از عملکرد به مسئولیت ها دوام داشته باشد.(جان اف کندی)

معذرت خواهی مشکلی بدتر از خود مشکل می سازد ما مدیون مسئولیت ها:

به خودمان

به خانواده

به کار

به جامعه

به محیط زندگی هستیم

ما می توانیم به وسیله ی کاشتن درخت و توقف فرسایش خاک،زیبایی های طبیعت را محافظت کنیم.ما نمی توانیم طوری زندگی کنیم که انگار می توانیم برای زندگی کردن به زمین دیگری برویم.براساس اصول زندگی ما احتیاج داریم کارهایی را انجام دهیم تا این که جهان،محل بهتری برای زندگی کردن باشد،برای نسل های آینده نگه دارنده هستیم و اگر با مسئولیت رفتار نکنیم،چگونه نسل های آینده ما را می بخشند؟

اگر میانگین امید به زندگی یک شخص 75 سال باشد و شما 40 ساله باشید شما 365*35 روز برای زندگی کردن وقت دارید.این سوال را از خودتان بپرسید:شما با این مدت چه کاری می خواهید انجام دهید؟وقتی که مسئولیت ها را می پذیریم و آن ها را افزایش می دهیم زندگی خودمان را بار ارزش می سازیم.