دوستی،فداکاری می خواهد و ایجاد دوستی ها و روابط،فداکاری،صداقت و بلوغ لازم دارند.فداکاری راه شخصی نداردوهرگز به یک طریق رخ نمی دهد.آگاهی از علت ها به نظر آسان است اما دوستی ها نیازمند وقت و کوشش می باشند.دوستی ها باید آزمون شوند و وقتی که حاصل شدند به تدریج قوی تر می شوند.ما باید بیاموزیم که روابط دروغین را تشخیص دهیم.دوستان واقعی نمی خواهند که به دوستی آن ها آسیب برسد.دوستی ها واقعی بیشتر می دهند نه این که می گیرند و بدین طریق در روزهای سختی نیز پایدار می مانند.

ما انتظار داریم کارفرما،کارکنان،همسر،والدین و کودک همه خوب باشند،اما فراموش می کنیم که خود ما هم باید فرد خوبی باشیم.تجربه نشان داده است که انسان کامل،شغل عالی و همسر خوب وجود ندارند.وقتی که ما در جست وجوی عالی ترین هستیم دچار نومیدی می شویم زیرا که در می یابیم یک سری از مشکلات را به خاطر یک سری دیگر از مشکلات معامله می کنیم.

به مدت 20 سال زندگی در غرب مشاهده کرده ام که نرخ طلاق فوق العاده بالاست و افراد در ازدواج دوم تصور می کنند که مشکلات ازدواج اول را نخواهند داشت اما با مجموعه ای از مشکلات تازه روبرو می شوند.هم چنین بسیاری از افراد شغلشان را تغییر می دهند یا کارمندان را اخراج می کنند و به دنبال فرد مناسب می گردند،در حالی که آن ها یک سری از مشکلات را با سری دیگر معامله کرده اند.

همیشه یاید چالش هایی نظیر طلاق و اخراج نه به عنوان اولین راه حل،بلکه به عنوان آخرین تلقی شوند.

شوخی های منفی می توانند شامل طعنه زدن،خراب کردن و اذیت و آزار باشند.هر نوع شوخی طعنه آمیز برای مسخره کردن دیگران بسیار ناپسند است.هر نوع زخم بدنی زودتر از یک زخم روحی مداوا می شود.

هنگامی که یک نفر از خجالت سرخ می شود،هنگامی که درد کسی را فرا می گیرید،وقتی که به مقدسات کسی توهین می شود،وقتی که با خنده،ضعف کسی برملا می شود،وقتی بی حرمتی به مقدسات باعث سرگرمی می شود،هنگامی که اشک کودکی سرازیر می شود،وهنگامی که فرد نمی تواند در خنده ی دیگران شرکت کند،یک شوخی بی مزه و کم محتوا در کار بوده است.      کلیف توماس

برای کسی که از آزار دیگران لذت می برد هر چیز که باعث سرگرمی او شود،خوشایند است.غیر معمول نیست کودکانی را ملاحظه کنید که با پرتاب سنگ به سوی قورباغه ها برای خودشان سرگرمی درست می کنند زیرا سرگرمی برای آن ها مساوی با مرگ قورباغه هاست اما این امر برای قورباغه ها سرگرمی نیست.

شوخی می تواند ارزشمند ویا خطرناک باشد بستگی به این دارد که فرد با دیگران بخندد و یا این که به دیگران بخندد.وقتی که شوخی به تمسخر دیگران می پردازد و یا باعث سرگرمی فرد می شود،حالت خوبی نداردو فرد شوخی کننده مقصر است.اذیت دیگران می تواند باعث جریحه دار شدن احساسات شود.برخی از افراد با خراب کردن دیگران برای خود سرگرمی درست می کنند.طعنه زدن،دیگران را نسبت به فرد بیگانه می سازد.خوب است شوخی برای هیچ کس خطر چندانی نداشته باشد.

دکتر نورمن کوزینس،نویسنده ی کتاب((تشریح یک بیماری))نمونه ی بارزی است از این که فرد چگونه می تواند بیماری لاعلاجش را معالجه کند.او یک به پانصد شانس بهبود داشت اما کوزینس خواست ثابت کند که هیچ چیزمانند ذهن و فکرمهم نیستندوآن را ثابت کرد.او پی برد اگر هیجان های منفی،مواد شیمیایی منفی در بدن تولید می کنند بنابراین عکس آن نیز صادق می باشد.یعنی هیجان های مثبت مثل شادی و خنده مواد شیمیایی مثبتی به سیستم ما وارد می کنند.او از بیمارستان به هتل نقل مکان کردوفیلم های خنده داری را اجاره می گرفت و خودش را با خندیدن درمان کرد.البته کمک های طبعی هم مهم است،اما خواسته ی بیمار برای زنده مانده نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

شوخ طبعی می تواند زندگی را نجات دهد،مضافا این که می تواند مصایب را نیز آسان کند.

شوخ طبع باشید زیرا توانایی خندیدن خواهید داشت.شوخ طبع فرد را جذاب و دوست داشتنی می کند.البته بعضی از افراد،شوخ طبعی را ابتذال می کشانند.یاد بگیرید تا برای خودتان بخندید،زیرا این سالم ترین شوخی می باشد.برای خود خندیدن به شما انرژی مجدد می دهد.خنده،آرام بخش طبیعی برای همه ی افراد روی زمین است.شوخی نباید پیام مورد نظر را تغییر دهد،بلکه باید صرفا کمک کند تا خستگی در گفتار از بین برود.