دست یک دیگر را بگیریم تا دنیا زیبا شود 

لئوناردو داوینچی در دوازده سالگی با خود این گونه پیمان بست ” روزی من یکی از یزرگ ترین هنرمندان تاریخ جهان خواهم شد و با شاهان زندگی خواهم کرد و همنشین شاهزادگان خواهم بود.” در رزوگاران قدیم پسرک جوانی زندگی می کرد که نامش ناپلئون بود. او هر روز ساعت ها در رویای خود به هدایت و رهبری ارتش خود می پرداخت و اروپا را فتح می کرد. بقیه این داستان را در تاریخ بخوانید. ” برادران رایت” از رویای پرواز به هواپیما رسیدند.
رویای یک اتو مبیل ارزان برای هر نفر، هنری فورد را به خط تولید انبوه اتومبیل هدایت کرد.
نیل آرمسترانگ حتی در کودکی هم با این رویا زندگی می کرد که روزی اثری از خود در صنعت هوانوردی به جای بگذارد. در ماه جولای ۱۹۶۹ وی به عنوان نخستین انسان قدم به کره ی ماه گذاشت.

 همه چیز از یک رویا آغاز می شود. حامی رویای خود باشید. در ترانه ای آمده است:
اگر هرگز رویایی نداشته باشید، پس هیچ وقت هم رویایی که به حقیقت پیوسته باشد نخواهید داشت.”

رویای تو چیه ؟؟؟

رویایی که داری امکان پذیره !

لطفا خودتان باشید

روزی رئیس جمهور آمریکا به نام کِلوین کولیج تصمیم گرفت که همشهریان خودش را برای صرف شام به کاخ سفید دعوت کند. همشهریان آقای کولیج که از آداب و رسوم غذا خوردن سر میز بی اطلاع بودند تصمیم گرفتند که برای حفظ آبروی خود هر کاری که کولیج سر میز انجام داد آنها هم انجام دهند. نقشه ی آنها به خوبی جواب داد. بعد از تمام شدن پیش غذا، غذای اصل حالا نوبت به نوشیدن قهوه رسید. کولیج مقداری از قهوه اش را داخل کاسه ی سوپ خوری ریخت. همشهری هایش هم همینکار را کردند سپس کولیج مقداری شکر و خامه هم به آن اضافه کرد. همشهری ها هم همینکار را کردند. در نهایت کولیج کاسه را برداشت، به زیر میز خم شد و آن را مقابل گربه اش گذاشت.

نتیجه: لطفاً برای خودتان هم شده خودتان باشید.

تجربه

تنها معلمی است که اول امتحان می گیرد

و بعد درس می دهد .