" لوئیز.هی " درکتاب "شفای درون"
می گوید: تمام بیماریهای انسان، از افکار او سرچشمه میگیرند؛ یعنی افکار ما هستند که بیماریها را در وجودمان تولید میکنند:

تيروئيد:وجود بغضي در گلو، كه تركيده نميشود
سرطان:ناشی از نبخشیدن خود و دیگران است
ام اس:به دلیل عصبانیت طولانی مدت و کینه ورزی است
بیماری قند:بخاطر افسوس گذشته ها را خوردن است
سر درد:به دلیل انتقاد از خود و دیگران است
زکام:بخاطر وجود آشفتگی های ذهنی است
درد مفاصل: به دلیل نیاز به محبت و آغوش گرم است
فشار خون: به خاطر مشکل عاطفی درازمدتی است که حل نشده باقی مانده
پس بیائید ذهن هایمان را پاک کرده و شستشو دهیم:
دیگران را ببخشیم...
خودمان را ببخشیم...
بیشتر محبت کنیم...
کمتر گله و شکایت کنیم...
فراوانتر بخندیم و شاد باشیم...
و بدانیم افکار ما بسیار قدرتمند و اثرگذار هستند و تاثیرات بسیار شگفت انگیزی از خود باقی می گذارد

همه ی ما با هدف رسیدن به یک زندگی خوب متولد می شویم،اما شرایط زندگی است که ما را به طرف شکست سوق می دهد.ما برای پیروز شدن متولد می شویم،اما شرایط ایجاد شده ما را به سوی باخت می کشاند.

ما اغلب جملاتی مانند آن چه در زیر می آید،می شنویم.فلان کس،شخص واقعا خوش بختی است،چون دست به هر چه بزند به طلا تبدیل می شود و یا برعکس آن یکی ذاتا بدبخت است،و تفاوتی ندارد که به چه چیز دست بزند،زیرا در هر صورت به خاکستر تبدیل می شود.اما این تفکر درست نیست.چون اگر خوب تجزیه و تحلیل کنیم،پی می بریم که یک فرد موفق کسی است که کاری را که به او محول شده است درست انجام می دهد و یک فرد ناموفق در هرکاری اشتباهات مشابه و تکراری را مرتکب می شود.

به خاطر داشته باشید که تمرین کردن به تنهایی عامل موفقیت و کامل شدن نیست،زیرا خوب باعثب کمال می شود.تمرین،به هرچیز تکراری حالت دوام می دهد.مثلا برخی از افراد اشتباهات خود را تکرار می کنندودر اشتباه کردن کامل می شوند.افرادحرفه ای کارها را طوری انجام می دهند که به نظر آسان می آیند،زیرا که در اصول و اساس هر کاری که انجام می دهند،مهارت دارند.بسیاری از افراد با ارتقای ذهنی خود هر کاری را به خوبی انجام می دهند،بنابراین هر کس که عادت خوب کارکردن در او به وجود بیاید فرد شایسته ای است.

تقویت کردن یک عادت به مثابه شخم زدن یک زمین کشاورزی می باشد،یعنی نیاز به زمان دارد وازدرون خود رشد می کند.عادات،عادت های دیگر را به وجود می آورند.شور و شوق باعث شروع حرکت و فعالیت فرد می شود،انگیزه ی او را در مسیر مورد نظر هدایت می کندوعادت چیزی است که انجام کار را به صورت خودکار(اتوماتیک)در می آورد.

توانایی نشان دادن جرات و شجاعت و در مواجهه با بدبختی ها،توانایی نشان دادن خود-خویشتنداری در مقابل وسوسه ی نفس،انتخاب شادمانی در مقابل شکست و آسیب،ابزار و نشان دادن منش در مقابل یاس و ناامیدی،استفاده ودرک فرصت ها در مقابل موانع،خصوصیات تصادفی نیستند،بلکه این ویژگی ها نتیجه ی آموزش های پایداروپیوسته ی ذهنی و جسمی می باشند.در هنگام مواجهه با بدبیاری ها،رفتار ما باید مانند کسی باشد که بارها با این معضل روبرو بوده است.وقتی خصایص منفی خود مثل ترسویی و بزدلی یا عدم صداقت را در پیشامدهای کوچک تکرار می کنیم امیدوار بودن به این که بتوانیم اتفاقات بزرگتر را با روش مثبت حل و فصل کنیم،کاری بیهوده است،زیرا که ما چنین روشی را تمرین نکرده ایم.

وقتی یک بار به خودمان اجازه ی دروغ گفتن بدهیم تکرار آن برای بار دوم و سوم آسان تر می شود و به تدریج به صورت یک عادت درمی آید.افراد بشر بیشتر عاطفی هستند تا منطقی.صداقت و راستی هر دو نتیجه ی سیستم عقیدتی و تمرین های ما هستند.هرچیزی که مدت طولانی تکرار شود وارد این سیستم می شود و به یک عادت تبدیل می شود.کسی که بیشتر وقت ها صادق است وقتی برای اولین بار دروغ می گوید،گیر می افتد،درمقابل فردی که اغلب صداقت ندارد،اگر برای اولین بار حرف راست بزند گیر می افتد.بنابراین صداقت یا عدم صداقت با خود و دیگران هر دو تبدیل به عادت می شوند.

الگوی تفکر ما به صورت عادت درمی آید.ما عادت ها را شکل می دهیم و عادت ها منش ما را به وجود می آورند.قبل از این که شما عادت را بشناسید،عادت شما را می شناسد.ما احتیاج به عادت درست اندیشیدن داریم.بزرگی می گوید:((افکارما باعث اعمال ما می شوند و اعمال ما به صورت عادت درمی آیند و عادت ها منش مارا تشکیل می دهند ومنش ما سرنوشت ما را به دست می گیرد))