قسمت دوم

پرورش قورباغه صنعتی

از آن جا که پرورش قورباغه از سوی نماینده ی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است؛ متقاضیان می توانند با مراجعه به سازمان دامپزشکی کشور و اخذ پروانه بهره برداری برای واردات مولد گونه های گوشتی اقدام کرده یا از گونه «رانا» بخصوص قورباغه بزرگ انزلی برای پرورش استفاده کنند.

افراد متقاضی باید پس از اخذ موافقت اصولی از سازمان شیلات برای اخذ پروانه تاسیس و بهره برداری بهداشتی از سازمان دامپزشکی اقدام کنند.

مهمترین گونه های مستعد پرورش و بازارپسند عبارتند از: قورباغه سبز (Rana Clamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens) قورباغه پیکرال (Rana Palustrist) و قورباغه گاوی (Rana Catesbeiana). گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود.
البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است.

قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمکتربع را پوشش دهد و معمولا ۰۰۰/۱۰ الی ۰۰۰/۲۵ تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد.

میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد.

با توجه به کنترل دقیق در پرورش صنعتی بخصوص در سالن های سرپوشیده نه تنها می توان تمامی این مشکلات را کنترل کرد، بلکه می توان در چهار فصل اقدام به اخذ تخم و نوزاد نموده و یک بازار دایمی ایجاد کرد مانند مزرعه ی پرورش قورباغه بسیار پیشرفته ی آنتالیای ترکیه.