تا زمانی که شخصیت خود را رها نکنی ،نمی توانی فردیت خود را باز یابی،فردیت را هستی به ما می بخشد،شخصیت توسط جامعه تحمیل می شود.شخصیت ،مناسب جامعه است.جامعه نمی تواند فردیت را تحمل کند، زیرا فردیت همچون گوسفند تبعیت نمی کند،فردیت خاصّ شیران است.شیر تنها حرکت می کند.
گوسفند همیشه با گله زندگی می کند ، به این امید که بودن با گله امن تر است.با جمع بودن ،احساس حمایت و امنیت بیشتر می بخشد.
اگر کسی به گله حمله کند، این امکان هست که بتوانید خودتان را نجات دهید.اما تنها؟ــفقط شیران تنها حرکت میکنند.
همه ما شیر به دنیا آمده ایم،اما جامعه شما را شرطی می کند و ذهن شما را به صورت گوسفند برنامه ریزی می کند.جامعه یک شخصیت به شما می بخشد،شخصیتی امن، ملایم،بسیار سازگار و بسیار مطیع.جامعه برده می خواهد، نه انسانهای متعهد به آزادی.جامعه برده می خواهد زیرا تمام صاحبان منافع،اطاعت می خواهند.

چوپانی تعریف میکرد، گاهی برای سرگرمی با یک چوبدستی دم در آغل گوسفندان می ایستادم و هنگام خارج شدن گوسفندان، چوبدستی را جلوی پایشان می گرفتم، طوری که مجبور به پریدن از روی آن می شدند.
پس از آنکه چندین گوسفند از روی آن می پریدند، چوبدستی را کنار می کشیدم، اما بقیه گوسفندان هم با رسیدن به این نقطه از روی مانع خیالی می پریدند.
تنها دلیل پرش آنها این بود که گوسفندان جلویی در آن نقطه پریده بودند!!!!!!
گوسفند تنها موجودی نیست که از این گرایش برخوردار است.
تعداد زیادی از آدمها نیز مایل به انجام کارهایی هستند که دیگران انجامش میدهند؛ مایل به باور کردن چیزهایی هستند که دیگران به آن باور دارند؛ مایل به پذیرش بی چون و چرای چیزهایی هستند که دیگران قبولش دارند.

یک روز زندگی کردن مثل شیر را
به هزاران سال زندگی مثل گوسفند
ترجیح خواهم داد...