بهترین را انتخاب می کنید یا مناسب ترین را ؟

در بین دو محصول که یکی زودتر اختراع شده و باکیفیت تر و دیگری بعد از آن و کم کیفیت تر ولی عامه پسند تر، کدام یک فروش بیشتری دارد؟

نکته مهم این نیست که کدام یک زودتر بود.
نکته مهم این است که کدام یک عام المنفعه شد.

این که یکی کاری بزرگ بکند و یا اختراعی شگرف داشته باشد که کسی نتواند از آن استفاده کند، ماهیتا متفاوت است از این که کسی کاری کوچکتر انجام دهد ولی همگان بتوانند از آن استفاده کنند.

تاریخ اثبات کرده که دومی مقبولیت عامه داشته و اولی شاید ناشناخته بماند.
چند نفر یونیکس را می شناسند؟
ویندوز به چند نفر نفع رسانده است؟
همه از مشکلات ویندوز خبر داریم و آن را ناکارآمد می دانیم. اما همه از آن استفاده می کنیم. اصولا به نظر من استراتژی گیتس نیز همین است.
همه کارآفرینان و بزرگان حوزه فناوری اطلاعات سیر صعودی و نزولی خود را داشتند، اما گیتس همواره یک خط سیر صعودی خوب را پیش گرفته است.

همه در حالی که از اپل و آیفون با به به و چه چه صحبت می کنیم، باز در موقع خرید، و حتی پس از دیدن محصولات اپل، در این لحظه سرنوشت ساز، دلارها را به جیب اندرویدسازان روانه می کنیم.

این هنر توجه به نیاز مخاطب است.
این هنر محصول عامه پسند و نه لزوما بهترین محصول است.

شما وقتی به بازار می روید، بهترین را انتخاب می کنید یا مناسب ترین را؟

هادی آدینه

 چرا استیو جابز به فرزندانش آی پد نداد؟

در سال 2010 که اولین تبلتهای این شرکت به بازار آمد جابز در مصاحبه با یکی از روزنامه‌ها گفت: « فرزندان من از این وسیله استفاده نمیکنند. ما میزان استفاده از تکنولوژی در خانه را برای فرزندانمان محدود کرده‌ایم.»

در میان والدینی که در مورد استفاده کودکانشان از ابزار تکنولوژی نگران هستند، پدر و مادرهایی هم هستند که خودشان دستی درتولید این ابزار داشتند و از قضا نگران بودند. یکی از این افراد استیو جابز، بنیانگذار شرکت اپل بود. حتی مرد شماره یک فناوری دنیا هم در مورد مواجهه فرزندانش با تکنولوژی نگران بود. جالب است بدانید که استیو جابز به فرزندانش اجازه نمیداد بیش از حد با گجت اختراعی خودش وقت بگذرانند و حتی زمانی که در سال 2010 اپل موفق ترین ابزار خود یعنی تبلت را به دنیا عرضه کرد، کوچک‌ترین دختر جابز حتی آی پد هم نداشت.

به جای آی پاد با هم شام میخوریم
در سال 2010 که اولین تبلتهای این شرکت به بازار آمد جابز در مصاحبه با یکی از روزنامه‌ها گفت: « فرزندان من از این وسیله استفاده نمیکنند. ما میزان استفاده از تکنولوژی در خانه را برای فرزندانمان محدود کرده‌ایم.»

جابز سه فرزند داشت که به همراه لوران پاول با هم زندگی می کردند. رید، پسر بزرگ و 23 ساله استیو، ارین دختر 19 ساله این نابغه و ایو 16 ساله دختر ته تغاری‌اش. او همچنین یک دختر هم از ازدواج اولش دارد. زمانی که آی پاد به بازار آمد ارین و او 12و 15 ساله بودند. شرح حال نویس استیو جابز، یعنی والتر آیزاکسون به روزنامه تایمز گفت که استیو هر شب روی یک میز بزرگ همراه خانواده اش شام میخورد و درباره کتابهای مختلف، تاریخ و چیزهای جالب و متنوع دیگر بحث میکرد. در این حین هیچ کس از جیبش آی پد یا تبلت در نمی آورد و به هیچ عنوان به نظر نمیرسید که هیچ کدام از بچه‌ها یه این وسایل معتاد باشند. جابز حتی بچه‌هایشان را در مدارسی ثبت نام کرد که غیرتکنولوژیک بودند و آنها فقط روی آموزش کلاسیک تمرکز کردند.

جابز تنها نبود

همفکران جابز کم نبودند. تعداد دیگری از مدیرانی که تولید کننده تکنولوژی بودند میزان مواجهه فرزندانشان را با این وسایل محدود کردند. یکی دیگر از این افراد کریس اندرسون، مدیر عامل شرکت تولیدکننده هواپیماهای بدون سرنشین است. او میگوید: « بچه‌هایم، من و همسرم را متهم کردند که ما بیش از حد نگران تکنولوژی هستیم و میگویند هیچ کدام از دوستانشان چنین قوانینی را در خانه ندارند.» اندرسون که 5 فرزند 6 تا 17 ساله دارد حالا دلیل واضحی برای این کارش دارد. دلیلش این است که خطرات ناشی از تکنولوژی را دیده‌ و میگوید دلش نمیخواهد این اتفاق برای فرزندانش بیفتد.

 مخالفان جابز

برخی والدین متخصص در ابزارهای تکنولوژیک با این نظر مخالف هستند. علی پرتوی که مدیر ارشد دراپ باکس است میگوید زمانی را که فرزندانش از کامپیوتر برای خلق چیزی استفاده میکنند با زمانی که آنها بازی میکنند و وقتشان را تلف میکنند متمایز میکند. او ادامه میدهد: « همانطور که من نمیتوانم درباره زمانی که کودکان پیانو مینوازند یا نقاشی میکنند و مینویسند محدودیت قائل شوم بی فایده است که زمانی را که کودک با کامپیوتر هنری را خلق میکند یا ویدئوی را ویرایش میکند یا با کامپیوتر برنامه نویسی میکند هم محدود کنم.»

شاید جابز حق داشت

اگر اعتیاد فعلی ما به اپل و دیگر ابزار تکنولوژیک یک نشانه است شاید ما فرزندانمام را زمانی که در سالهای اول زندگی با تکنولوژی اسیر کنیم عملا وارد یک زندگی ناکامل عاری از تخیل، خلاقیت و هر چیز هیجان انگیزی کردیم. ما از نسل قبل هستیم، نسلی که همیشه خارج از خانه بازی کردیم چون هیچ وقت موبایل و لپتاپ ندیدیم. ما از طریق جنبش، تعامل رو در رو و گرفتن اطلاعات از طریق کتابها و اجتماع و دیگران توانستیم دانش به دست آوریم نه از گوگل. یادگیری به روشهای مختلف قطعا فردی با توانمندی بیشتر از ما میسازد و نباید این قابلیت را از کودکانمان بگیریم به این ترتیب به نظر میرسد استیو جایز در این مورد حق داشت. بنابراین دفعه بعد که میخواهید به فرزندتان گوشی موبایل بدهید حواستان باشد که رشد فانتزیهای ذهنی او را مختل میکنید همین جاست که باید تامل کنید و برایش جایگزین بهتری انتخاب کنید.