انسان های بزرگی پس از خود چیزی را به یادگار می گذارند.برنده ها می دانند که هیچ کسی به تنهایی نمی تواند برنده باشد.حتی با وجودی که قهرمانان مدال ها را برنده می شوند،آن ها می دانند که افراد زیادی چون معلمان،والدین،مربیان،طرفداران و رهبران ان ها در موفقیت آن ها نقش داشته اند.انسان موفق هیچ وقت نمی تواند به طور کامل زحمات و محبت های این افراد را جبران کند.تنها راه نشان دادن یک سپاس اندک کمک کردن به آنهایی است که پشت سر ما قرار دارند.

سقراط به افلاطون درس داد،وافلاطون به ارسطو و ارسطو اسکندر کبیر را پرورش داد.دانش هر چه قدر هم دست به دست شود بازهم از بین نمی رود.

بزرگترین مسئولیت ما به ارث گذاشتن چیزی است که برای نسل آینده منبع خیر و برکت باشد