تبریزی ها تحسین برانگیزند

مردم تبریز را باید ستود و تحسین کرد، بی هیچ تردیدی. آنها از همگراترین مردمان ایران هستند و رشد همه جانبه این شهر در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی رهین همین همبستگی و دوراندیشی مردمانش هست.

زمانی آنها تصمیم گرفتند دیگر به هیچ گدایی پول ندهند تا شهرشان اولین کلانشهر بی گدای ایران باشد؛ به جایش مؤسسات خیریه مردمی تشکیل دادند که نیازهای فقرای واقعی را برآورده سازند. نکته اینجاست که اگر تنها تعدادی از مردم، یا این عزم گروهی همراهی نمی کردند، عنوان شهر بدون متکدی، به تبریز نمی رسید.

زمانی دیگر که مهاجران غیر قانونی افغان به شهرهای مختلف ایران روانه شدند و بسیاری از کارفرمایان با قیمت های ارزان آنها را به کار گرفتند، تبریزی ها تصمیم گرفتند فرصت های شغلی شهرشان را برای فرزندان خود نگه دارند و به همین خاطر از خیر کارگران ارزان و بدون بیمه افغان گذشتند؛ بدین ترتیب، تبریز تنها شهر صنعتی ایران شد که هیچ کارگر افغانی در آن کار نمی کند.

سال ها پیش، اتوبوسرانی تبریز، چند ریال بر قیمت بلیت افزود و تبریزی ها که این افزایش را غیرمنصفانه می دانستند، تصمیم گرفتند که تا برگشت قیمت ها به وضعیت قبلی سوار اتوبوس نشوند و در نهایت هم همان شد که مردم می خواستند.

در دوران اصلاحات نیز وقتی مدیریت ارشد استان، شرکتی عمومی برای بهسازی شهر تشکیل داد، مردم تبریز یا سرمایه های خرد و کلان شان در آن مشارکت کردند و در اندک سالی، چهره شهرشان را دگرگون کردند.

این روزها نیز از بازار تبریز خبری می رسد که می تواند برای همه ما مردم ایران الگوی عملی باشد. بسیاری از بازاریان تبریز تصمیم گرفته اند دیگر منتظر تصمیمات و اقدامات مسؤولان برای مبارزه با قاچاق کفش نباشند و خودشان کاری کنند کارستان. آنها تابلوهایی پشت ویترین مغازه هایشان زده اند که رویش نوشته است فقط کفش ایرانی می فروشیم.
بدین ترتیب، کفش های بی کیفیت چینی که در سایه بی عملی مسؤولان، خود را بازار تحمیل کرده و باعث بیکاری بسیاری از کارگران و ورشکستگی تولیدکنندگان شده بوده بودند، بعد از سال ها، ناگزیر از عقب نشینی شده اند و رونق، بار دیگر به این صنعت پرقدمت تبریز بازگشته است. امروز کفش تبریز که جزو برندهای معتبر کفش در ایران است، جان دوباره ای گرفته است.
مردم تبریز هم، همانند همیشه تاریخ شان در این باره نیز همگرا شده اند و دیگر کفش های چینی نمی خرند.

این الگو، اگر درباره کالاهای باکیفیت دیگر ایرانی و نیز در شهرهای دیگر کشور تکرار شود، آنگاه می توان گفت که مردم ایران، بدون نیاز به مصوبات مجلس و هیات دولت و نظام بروکراتیک اداری و همایش های آنچنانی و وعده و وعیدهای توخالی و بودجه های کلان و ... توانسته اند از خود و فرزندان خود در قبال کالاهای قاچاق حمایت کنند و رونق اقتصادی را به دست خودشان رقم بزنند.

تبریز را به عنوان "شهر اولین ها" می شناسیم و اینک بار دیگر این شهر، اولین شهری شده است که مردمش برای نجات اقتصادی دست به انتخاب زده اند. تبریزی ها، تحسین برانگیزند.

كمپين تبريزي ها براي حمايت از كفش ايراني

تا کي غر بزنيم و التماس کنيم که حمايت‌مان کنند؟ چقدر نامه به دولتي‌ها بنويسيم و در نشست‌ها سخنراني کنيم؟ ما ازخودمان شروع کرديم» اين جملات را عليرضا جباريان‌فام رئيس اتحاديه توليدکنندگان کفش تبريز به «شهروند» مي‌گويد. کسي که حالا يک حرکت بزرگ را در بازار تبريز کليد زده است. اين روزها در بازار کفش تبريز فروشگاه‌هاي زيادي تابلوي کوچکي را درمغازه‌شان آويزان کرده‌اند، با اين مضمون: «با افتخار فقط اجناس ايراني مي‌فروشيم.» همين تابلوي کوچک در بازار تبريز انقلاب برپا کرده است. حالا ٤٠٠ فروشگاه درپايتخت کفش ايران دست به دست هم داده‌اند که جز کفش ايراني نفروشند و بازار بحران‌زده توليد داخلي را از دست کفش خارجي و قاچاق نجات بدهند. اين ابتکار تبريزي‌ها به ساير شهرهاي استان آذربايجان‌شرقي کشيده شده و مراغه‌اي‌ها، شبستري‌ها، مرندي‌ها و آذرشهري‌ها هم به اين حرکت خودجوش بازاري‌هاي تبريز پيوسته‌اند. ايده اوليه طرح به ذهن عليرضا جباريان‌فام رئيس اتحاديه توليدکنندگان کفش تبريز رسيده است. اين موضوع را ناصر حاج‌هاشمي رئيس اتحاديه توليدکنندگان کفش‌هاي ماشيني کشور به «شهروند» مي‌گويد و تأکيد مي‌کند: «جوان خوش‌فکري است و عرق ملي دارد.» و ادامه مي‌دهد: «اگر چند نفر مثل او پيدا شوند که براي حمايت از توليد ملي کمر همت ببندند، بدون ‌شک انقلاب صنعتي ژاپن در ايران تکرار مي‌شود.»
مي‌گويد، دلش از اين مي‌سوزد که توليدکننده ناچار است کفش مرغوب ايراني را با برچسب کفش ترکيه به هموطنش بفروشد. بعد همين مشتري مي‌آيد و مي‌پرسد: «کار کجا بوده است؟» همان موقع بايد از او پرسيد: «کارآفريني هيچ، شما براي حمايت از اشتغال چه کرده‌ايد؟»
هاشمي در سراي چهارسوي بازار بزرگ تهران مغازه دارد و مي‌گويد، درتمام سال‌هاي فعاليتم حتي يک جفت کفش خارجي نفروخته‌ام و ادامه مي‌دهد: آدم بيشتر از اين‌جا ناراحت مي‌شود که مردم حاضرند در‌سال چند جفت کفش نامرغوب چيني پاره کنند اما قيدش را نمي‌زنند که واردکننده بازار را به بحران نکشد.

جباريان فام ، نحوه شروع اين کار بزرگ را اين‌گونه تعريف مي‌کند: از يک‌ماه پيش ٤ بازرس اتحاديه را به بازار فرستادم و بنا شد فروشندگاني را که تنها کفش ايراني مي‌فروشند، شناسايي کنند. ما براي اين فروشندگان يک تابلو با عبارت «با افتخار فقط اجناس ايراني مي‌فروشيم» طراحي کرديم و دراختيار آنها قرار داديم.
وي ادامه مي‌دهد: با شروع اين حرکت تعدادي از بازاري‌ها هم که کفش خارجي مي‌فروختند، به ما پيوستند و با خارج‌کردن اجناس خارجي از مغازه‌شان تصميم گرفتند توليد ايراني را حمايت کنند.
هرهفته تعداد بازاري‌هاي حامي توليد ايراني بيشتر و بيشتر مي‌شود تا آن‌جا که ظرف يک‌ماه ٤٠٠ فروشگاه تبريز دست به دست هم داده تا اقدام بزرگي براي حمايت از توليد ملي به سرانجام برسانند. جباريان مي‌گويد؛ درهمين مدت کوتاه ٤ شهر استان به حرکت جمعي بازاري‌هاي تبريز پيوسته‌اند و توليدکنندگان کفش استان خراسان هم که از اين حرکت آگاه شده‌اند، از حرکت تبريزي‌ها اعلام حمايت کرده و گفته‌اند، به ‌زودي اين طرح را در استانشان به اجرا درمي‌آورند.
جباريان به «شهروند» مي‌گويد: حدود ٤٠‌هزار خانواده به صورت مستقيم و ١٥٠‌هزار خانواده به صورت غيرمستقيم از صنعت کفش زندگي‌شان را مي‌گذرانند و اگر ما به‌عنوان فروشنده و مصرف‌کننده بتوانيم از آنها حمايت کنيم، صنعت کفش ايران خانواده‌هاي بيشتري را صاحب درآمد مي‌کند و ايراني‌ها با قابليت‌هاي ويژه‌اي که دراين صنعت دارند، به راحتي مي‌توانند به‌عنوان يکي از صادرکنندگان بزرگ کفش درجهان شوند.

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg