۱- از مسؤولیت فرار نمی‌کنند. برای نمونه زمانی که با تاخیر به سرکار می‌رسند، ترافیک را بهانه نمی‌کنند.

۲- از انجام کارهای ترسناک خودداری نمی‌کنند و اجازه نمی‌دهند ترس زندگی‌‌شان را دربرگیرد و مانع تجربه‌کردن امور جدید توسط آن‌ها شود که این امر باعث تقویت و پیشرفت شخصیت آنها خواهد شد.

۳- همواره در راحتی و رفاه به سر نمی‌برند. زیرا می‌دانند ماندن در این وضعیت باعث ناکامی در رسیدن به آرزوهایشان خواهد شد و در صورتی که بخواهند موفق شوند باید راحت طلبی را کنار بگذارند.

۴- هرگز هیچ‌کدام از کارهایشان را به زمان مناسب، شرایط مناسب، هفته بعد، هر زمان که وقت کافی وجود داشت موکول نمی‌کنند. بلکه بر انجام اقدامات لازم در زمان مناسب تاکید دارند.

۵- تلاش نمی‌کنند بر دیگران سلطه یابند و به واکنش های منفی توجهی نمی‌کنند.

۶- درباره مردم قضاوت و پیش‌داوری نمی‌کنند. زیرا آن‌ها با خودشان به حدی مهربان هستند که نیازی به این ندارند که برای احساس برتر بودن در غیاب اطرافیانشان به آن‌ها توهین کنند.

۷- خودشان را با هیچ‌کس مقایسه نمی‌کنند و هرگز با هیچ کسی جز خودشان در گذشته رقابت نمی‌کنند.

از اینکه مدتی بی هدف باشید نترسید

این روزها جمله ای منسوب به آنتونی رابینز، سخنران معروف انگیزشی جهان در شبکه های اجتماعی رد و بدل می شود با این مضمون:

کسانی را می شناسیم که سر در گمند، هر روز به راهی می روند، کاری را شروع می کنند بعد به کار دیگری می چسبند . آنها مشکل ساده ای دارند؛ آن مشکل این است: نمی دانند چه می خواهند . شما هم اگر ندانید هدفتان چیست، طبیعی است که نتوانید به آن برسید.

اگر این مطلب بدین معنا گرفته شود که تجربه کردن، رها کردن، و شروع کردن تجربه های جدید را بد بدانیم و این را مساوی سرگردانی بدانیم. این جمله 100% اشتباه است.

درست است که هدف داشتن خوب است، ولی اگر من (من به عنوان یک فرد یا سازمان یا یک کشور) خودم و محیطم را نشناسم، و بخواهم عجولانه هدف گذاری کنم این نیز کاملا اشتباه است. به ما آموخته اند که قبل از انتخاب و هدف گیری، تحلیل و تفکر کنیم. ولی این جمله همیشه درست نیست. شما گاهی چاره ای ندارید که ابتدا تجربه کنید و سپس بر اساس اطلاعاتی که بدست می آورید، تحلیل و انتخاب کنید (به این می گویند کنش اطلاعاتی).

 نگاه راهبردی:

پیش از انتخاب هدف باید تحلیل کرد. ولی اگر تفکر و تحلیل به جایی نمی رسد باید دست به اقدامات (کنش های کوچک و آزمایش های کنترل شده) زد، تا از طریق تجربه ورزی به دیدگاهی جدید برسیم و بتوانیم هدف گذاری کنیم. پس تجربه ورزی، امتحان کردن حوزه های مختلف و کنشگری و کاوشگری بد که نیست، خوب نیز است و گاهی تنها راهست.

بی هدفی برای یک دوران محدود بد نیست. عدم تلاش/تجربه ورزی برای شناخت و تعیین اهداف بد است.

به خاطر بسپارید:
تعهد و تمرکز بر یک هدف که پشتوانه محکمی ندارد مانند این است که تخت گاز به سمت پرتگاه برویم. پیشروی کور به سمت هدف می تواند از بی هدفی خطرناک تر باشد.

تاریخ ارسال پست: 8 / 5 / 1395 ساعت: 12:5 قبل از ظهر
برچسب ها : از اینکه مدتی بی هدف هستید نترسید!,آنتونی رابینز,انگیزشی جهان,کار,موفقیت,شکست,تجربه کردن,رها کردن,هدف گذاری,تفکروتحلیل,کاوشگری,

تجربه

تنها معلمی است که اول امتحان می گیرد

و بعد درس می دهد .