سندرم کارشیفتگی

 برای کارشیفتگان هیچ موضوعی غیر از کار مفهوم ندارد. آنها همواره ایمیلی دیگر برای خواندن دارند، تماس تلفنی برای زدن و...کار آنها تمامی ندارد.

 اوقات فراغت، آخر هفته ها، تعطیلات، خانواده و... هیچ یک برای افراد مبتلا به سندرم کارشیفتگی جایگاهی ندارد.
 معتادان به کار لزوما از کار خود لذت نمی برند بلکه، دلیل شیفتگی وسواس گونه و اختلالی آن است که تصور می کنند که تنها آنها می توانند
کار مربوطه را انجام دهند.
 نشانه های سندرم کارشیفتگی:

کارکردن در خارج از دفتر کار!
در حالی که همکاران مشغول تفریح و استراحت هستند، اما یک کارشیفته تنها به کار می اندیشد.
کارشیفتگان اگر کاری صورت ندهند، احساس کسالت و عدم بهره وری کرده
و به شدت دچار تنش می شوند.

هیچ گاه از کار دل نمی برند!
این از نشانه های اولیه افراد مبتلا به سندرم کارشیفتگی است. هرچند که ممکن است ساعت اداری پایان یافته باشد، اما بیشینه زمان این افراد پیرامون مسائل کاری است.
کار اولویت تمام در تک تک لحظات کارشیفتگان دارد. آنها به طرق مختلف (لپ تاپ، تلفن همراه و...)ارتباط مداوم با کار دارند.
امتناع ازمحول کردن برخی وظایف به دیگران!
کارشیفتگان تصور می کنند که کسی بهتر از آنها در انجام وظایف وجود ندارد.

کار، ورد زبان آنهاست!
آنها هیچ حرفی جز کار ندارند و شاید همین امر اصلی ترین عامل ایجاد اختلال در زندگانی شخصی شان باشد.

 درمان سندرم کارشیفتگی:

تاریخ ارسال پست: 11 / 10 / 1395 ساعت: 6:56 بعد از ظهر
برچسب ها : سندرم کارشیفتگی,کار شیفتگان,کار,کارکردن,ایمیلی,تماس تلفنی,اوقات فراغت,تعطیلات,خانواده,نشانه های سندرم کارشیفتگی,کارکردن در خارج از دفتر,مشغول تفریح و استراحت,درمان سندرم کارشیفتگی,,

برخی از ما هرگز زندگی نمی‌کنیم، بلکه همیشه در انتظار زندگی هستیم!
ما بجای اینکه همین امروز خوشحال باشیم، به امید یک آینده خوب و خوش نشسته‌ایم و به همین خاطر امروزمان را از دست می‌دهیم...!
ما وقت بیشتر می‌خواهیم،
پول بیشتر می‌خواهیم،
شغل بهتر می‌خواهیم،
بازنشستگی می‌خواهیم،
مسافرت و تعطیلات می‌خواهیم
و امروز برای همین از دست خواهد رفت و ما به این مسئله اصلا توجهی نمی‌کنیم!
مهم نیست در آینده چه چیزی پیش می‌آید.
اگر امروز می‌توانی غذا بخوری، از نور خورشید تابان لذت ببری و با دوستانت بگویی و بخندی، پس خدا را شکر کن و از امروزَت لذت ببر.
به خاطرات بد گذشته نگاه نکن و نگران آینده نباش.

تو فقط در این لحظه، از زنده بودن خود مطمئنی، پس این شانس بزرگ را از دست نده و قدر آن را بدان...