نگاهی به جایگاه بین المللی ایران در برخی شاخصها

رده بندي سال ۲۰۱۷ يك پايگاه جهاني داده ها برای ایرانیان می تواند تامل برانگیز باشد. این رده بندی بر بنیاد مولفه هایی چون قیمت کالاها و خدمات مصرفی،خرج زندگي، آمار جنايات، كيفيت بهداشت عمومي، آلودگي هوا و ترافيك؛ کیفیت زندگی را در بین کشورهای جهان رده بندی می کند.

وضعیت ایران و تهران در بین چند شاخص، به شرح زیر است که از همه تاسف بارتر، سرانه زمان رفت و آمد است که ایران در صدر جدول قرار گرفته است. در ادامه به برخی مولفه ها در سال ۲۰۱۷ و جایگاه نامطلوب ایران آورده می شود:

كيفيت زندگي ( از ١٧٧ كشور)
١- كانبرا/استراليا، ٢-ولينگتون/نيوزيلند، ٣-آدلايد/استراليا .... ١٢٩-تهران

قدرت خريد ( از ٦٧ كشور)
١-عربستان سعودي، ٢-آلمان، ٣-ايالات متحده ...... ٥٢- ايران

شاخص امنيت ( از ۶۷ کشور)
١-قطر، ٢-سنگاپور، ٣-تايوان ...... ٥٧-ايران

سلامت عمومي (از ٦٧ كشور)
١-كره جنوبي، ٢- هلند، ٣-تايوان ..... ٦٣-ايران

هزينه زندگي ( از ٦٧ كشور)
١-سويس، ٢-نروژ، ٣-ژاپن ...... ٥٢-ايران

قيمت خانه (زمين) از ٦٧ كشور
١-ونزوئلا، ٢-هنگ كنگ، ٣-ويتنام ...... ٢٠-ايران

زمان صرف شده براي رفت و آمد (از ٦٧ كشور)
١-ايران، ٢-اندونزي، ٣-مصر ..... ٦٧-قبرس

آلودگي (از ٦٧ كشور)
١- چين، ٢-مصر، ٣-ويتنام ......... ٧-ايران

اقليم ( از ٦٧ كشور)
١-پرتغال، ٢-ونزوئلا، ٣-آرژانتين ..... ٢٤-ايران

@eshghepool

رشد یا توسعه؟؟؟

نوشته: دکتر هداوندی

این دو واژه پر کاربرد در ادبیات مدیریت و سیاست!! که خیلی وقت ها هم به یک معنا بکار می روند . اهدافی مانند رشد اقتصادی و توسعه اقتصادی که دائما توسط مدیران و مسولان در کشور بکار می رود. اما به راستی رشد و توسعه یکسانند؟؟

اقای پروفسور راسل ایکاف در کتاب برنامه ریزی تعاملی (ترجمه دکتر سهراب خلیلی) خیلی خوب تفاوت رشد و توسعه رو تبیین کرده. رشد یعنی افزایش در اندازه یا تعداد که معمولا برای سازمانها اندازه بکار می رود. بنابراین منظور از رشد شرکت ها افزایش در مقیاسهای عملکردی آنها مانند سهم بازار، سود خالص، تعدا شرکت ها و ... است و خیلی وقتا تمام هدف یک شرکت رشده به این مفهوم!!

اما توسعه، خلاف تصور بسیاری توسعه وضعیت یا حالتی نیست که با آنچه فرد دارد تعریف شود، بلکه توسعه فرایندی است که توسط آن فرد توانایی ها و اشتیاق ارضای آرزوهای خود و دیگران را افزایش دهد. این تعریف آقای ایکافه. بنابراین توسعه افزایش ظرفیت و توانایی است نه افزایش دستاورد. بیشتر جنبه انگیزش، دانش، درک و خرد دارد تا جنبه مال و ثروت.. با اینکه فرد چقدر دارد سروکار ندارد بلکه با آنچه دارد چه می تواند کرد مربوط است.

بنابراین توسعه بیشتر به کیفیت زندگی مربوط است تا به سطح زندگی.. اگر مردمی توسعه نیافته ثروتمند شوند ضرورتا توسعه یافته نخواهند شد. اگر به دانش و درک دست پیدا کنند انگاه توسعه یافته خواهند بود. هر کدوم از ما شاید نمونه های زیادی داشته باشیم برای این موضوع که بالا رفتن سطح زندگی ضرورتا همراه افزایش کیفیت زندگی نخواهد بود (هر چند ثروت و سطح زندگی میتونه به توسعه و کیفیت زندگی کمک کنه). نکته مهم اینه که توسعه شامل خواست و توانایی است، نمی توان آنرا به دیگری داد یا تحمیل کرد (قابل توجه خیلی ها!).

بنابراین نه دولت می تواند حکومت شوندگان را توسعه دهد و مثلا شرکت کارکنان خود را!! حداکثر کاری که می توانند بکنند ترغیب و تسهیل این توسعه است...توسعه مثل درمان پزشکی نیست بلکه شبیه درس دادن است. هیچ کس نمی تواند توسعه را تجویز کند اما اگرچه کسی نمی تواند به جای دیگری یاد بگیرد یا برانگیخته شود اما می تواند یادگیری و انگیزش دیگری را ترغیب کند.

کیفیت زندگی که مردم می توانند محقق کنند محصول مشترک توسعه و منابع دردسترس است اگرچه محدودیت منابع می تواند پیشرفت کیفیت زندگی را محدود کند ولی نمی تواند توسعه را محدود سازد.. حالا باید دید برنامه های توسعه کشور این مفهوم از توسعه را در خود دارد و آیا اولویت بندی امور مبتنی بر این مفهوم صورت گرفته است؟؟

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg