دامپینگ چیست؟!

 فروشگاهی زنجیره ای را تجسم کنید. بسیار بزرگ! بسیار شیک!

 وارد محله ای با مردمانی از طبقه متوسط می شود.
نبش اصلی ترین چهار راه محله، زمینی به وسعت ده هزار مترمربع را می خرد. آن را در هفت طبقه با پله برقی، آینه ها و لامپ های زیبا بنا می کند.

 فروشگاه شروع به کار می کند.
تعداد زیادی از اهالی محل را هم استخدام می کند.
ولی فقط چند ساعت در هفته و روزی یکی دو ساعت!
 چه خاصیتی دارد؟
روشن است که وقتی خانم خانه دو ساعت در فروشگاهی که با آن همه تکنیک و رعایت قواعد مارکتینگ چیده شده کار می کند، خرید روزانه اش را هم از همانجا انجام خواهد داد.
به خصوص که قیمت ها هم پائین تر از عباس آقای میوه فروش و حسین آقای پارچه فروش است.
حتی پائین تر از قیمت تمام شده!

 به این می گویند دامپینگ!

چند ماهی گذشته و کار و بار عباس آقا و حسین آقا خراب است.
درآمدشان اجاره مغازه شان را هم در نمی آورد. شاگرد مغازه اخراج می شود و می رود در فروشگاه زنجیره ای استخدام می شود.
 هفته ای ۱۰ ساعت ولی حقوق ساعتی اش بالاست.
این حقوق ساعتی آنچنان توقع او را بالا برده که جای دیگری نمی تواند کار پیدا کند.

دو سال گذشته، عباس آقا در شرف ورشکستگی است.
آخرین مقاومت ها را کنار می گذارد و مغازه را تعطیل می کند.
او نیز به فروشگاه زنجیره ای می رود و زیر دست شاگرد سابقش که حالا یکی از انباردارهای فروشگاه است استخدام می شود.

چهار سال گذشته است. صاحب مغازه عباس آقا دو سال است اجاره ای نگرفته است. از وقتی عباس آقا مغازه اش را خالی کرده یکی دو مستاجر عوض کرده که هیچکدام بیش از یکی دو ماه دوام نیاورده اند.
کاسبی نیست.
مغازه ها را به قیمت ارزانی می فروشد به یک بساز و بفروش.

سال پنجم دیگر محله مردمانی از طبقه متوسط ندارد. حسین آقا و شاگردش هر دو کارگر ساختمانی هستند. قیمت های فروشگاه زنجیره ای بالاست. سود چند صد درصدی روی قیمت تمام شده کالا عادی است.
 فروشگاه حقوق ساعتی را کم کرده و تعداد بیشتری را با ساعت های کمتر استخدام کرده است.

سال هفتم فروشگاه محله را به خاک سیاه نشانده ‌و کسی دیگر در آن محله پس اندازی ندارد.
فروشگاه کالاهایش را به سایر شعبه ها انتقال می دهد. این شعبه تعطیل است. مردم فقیر منطقه قدرت خرید از چنین فروشگاه باکلاسی را ندارند!

تاریخ ارسال پست: 27 / 10 / 1395 ساعت: 10:38 بعد از ظهر
برچسب ها : دامپینگ چیست,فروشگاهی زنجیره ای,طبقه متوسط,فروشگاه,رعایت قواعد مارکتینگ,میوه فروش,فروشگاه زنجیره ای,عباس آقا,ورشکستگی,انبارداردهای فروشگاه,

((مردی بود که از طریق فروش بادکنک در یک فروشگاه زندگی می کرد.او بادکنک هایی به رنگ های قرمز،زرد،آبی و سبز داشت.هر وقت میزان فروش او کم می شد،یک بادکنک پر از گاز هلیوم را به هوا می فرستاد،وقتی کودکان بادکنک را می دیدند به طرف او می آمدند وهر کدام یک بادکنک می خریدند.با این روش فروش او دوباره بالا می رفت.او هر روز این کار را ادامه می داد.روزی او احساس کرد،کسی پیراهن او را از پشت می کشد،به دوربرخود نگاه کرد و پسر خردسالی را دید که از او می پرسید:اگر شما یک بادکنک سیاه به آسمان بفرستید آن بادکنک سیاه نیز بالا می رود؟مرد با همدلی پاسخ داد پسرم رنگ بادکنک نیست که باعث بالا رفتن بادکنک می شود بلکه به علت ماده ی درون بادکنک است که بالا می رود))

همین مطلب یا موضوع درزندگی ما نیز استفاده می شود.آن چیزی که دردرون ما است،اهمیت دارد.آن چه که دردرون ماست باعث می شود بالا برویم و آن ها نگرش های ماهستند.آیا تابه حال فکر کرده اید چرا برخی افراد،شرکت ها و کشورها از دیگران موفق ترند؟

پاسخ آن راز مهمی نیست.این افراد به صورت موثرتر فکر و عمل می کنند.آن ها یاد گرفته اند که روی با ارزش ترین عوامل تولید خود یعنی انسان ها سرمایه گذاری کنند.من معتقدم که موفقیت فرد،سازمان یا کشور،بستگی به کیفیت نیروهای انسانی آن ها دارد.من برای مدیران شرکت های بزرگ در تمام کشورها سخنرانی کردم و از آن ها سوال می کردم:اگر شما یک عصای جادویی داشته باشید هر چیزی را که می خواهیدتغییر می داد واین تغییر باعث کاهش هزینه ها و افزایش سود و کارآیی می شد.به نظر شما آن چه چیزی باید باشد؟پاسخ آن ها یکسان بود همه می گفتند که اگر افراد نگرش بهتری داشته باشند دراین صورت یک کار گروهی بهتر خواهند داشت.اتلاف نیروها وانرژی کاهش می یابد.وظیفه شناسی بهبود پیدا می کند وبه طور کلی شرکت،محلی خوب برای کارکردن می شود.ویلیام جیمز از دانشگاه هاروارد گفته است:((بزرگترین کشف من از نسلم این است که انسان ها زندگی خودشان را تنها به وسیله ی تغییر نگرش های دهنی شان متحول می سازند))

تجربه نشان داده است که منابع انسانی،ارزشمندترین سرمایه در هر کاری هستند.آن ها از ثروت و تجهیزات نیز با ارزش ترند،اما متاسفانه این سرمایه هدر می رود.افراد می توانند بزرگترین سرمایه و یا بزرگترین بدهی شما باشند